คะนึง(แก้ไขภายหลัง)

     หลังฝึกฝนวิชาต่อสู้ประหลาดจากฤๅษีเฒ่าในป่าอันกันดารแลท่องเที่ยวตามหาเบื้องหลังของเหตุการณ์เกือบสิบห้าปี “พุด” จึงได้ย้อนกลับเมืองหลวงของ “นครจำปา” อีกครั้ง เบาะแสที่ได้มุ่งไปยังเรือนท่านวาณิชหลวงผู้ร่ำรวย การจะเข้าไปสืบความจำต้องปลอมตัวเข้าไปเป็นข้ารับใช้ในโรงมาลาที่เจ้านั่นเป็นแขกประจำ รับใช้อยู่ดีกลับกลายเป็นต้องตาเจ้าวาณิชหลวงบ้ากามจนถูกรับกลับเรือนมาเป็นนายบำเรอเสียได้ กระนั้นก็ได้พบหญิงงามที่ละม้ายคล้ายคลึงนางอันเป็นที่รักในอดีตที่ตนคิดว่าตายไปแล้ว จึงพยายามหาทางใกล้ชิดเพื่อหาความจริง กลับถูกจงเกลียดจงชังอย่างหนักเสียนี่ ช่างปะไร! คนอย่างเขาสิ่งใดที่หมายไว้ย่อมต้องกระทำจนลุล่วง ถึงจะต้องหาความจริงจากนางผู้คล้ายคลึงกับนางในใจ รับใช้ (หลบหลีก) วาณิชเจ้าเล่ห์และคืนความบริสุทธิ์แก่ตระกูลผู้มีพระคุณพร้อมกันก็ตามที

     เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แต่ง ไม่อิงประวัติศาสตร์นะ ถ้ามันแปลกๆ ตรงไหนก็ขอโทษด้วย เปิดให้วิจารณ์และติได้เต็มที่เลยแต่ขอสุภาพหน่อยเด้อ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านจ้า :)